Bilenler bilir 130 kilodan 90 kiloya düştüm, 2 senedir spor yapıyorum düzenli olarak. Koşu, bisiklet, fitness ara ara da basketbol. Bir ayda 15 kilo vermişliğim vardır. Bu gazla 2 hafta önce 92 kiloya çıkınca ne oluyor arkadaş dedim ve 4 günde 5 kilo verdim. Normal sporumu biraz arttırmış üstüne de akşamları pek yemek yemez olmuştum. İlk hafta sıkıntı yoktu ama geçen hafta çat diye tansiyon düştü. (9-8 fln) Bu yazıyı yazmamın sebebi sevgili direktörümün beni bu deliliği yaparken uyarmış olması benim gazla dinlememiş olmam ve ders çıkarıp sizleri de uyarmak istemem.

130 iken kasıp 15 vermek ok. Sonuçta fazlalık var abanıyorsun gidiyor ama 92’den 87’e düşmek ve bunu 4 günde yapmak sağlıklı değil, hele hele yemeği de kısmak çok riskliymiş. Kendimi toplamak için tekrardan 90’a çıktım sporu azalttım ve yemeği normale çektim. Şimdi sporumu yaparken yemeğimi de düzgün yiyorum ve sabırlı bir şekilde yavaş yavaş vermeyi planlıyorum.

Sabırsızlık kötü bir şey ay sonunda paraşütle atlayacaktım limit var hızlıca veriyim hemen uçayım derdine düştüm sağlığımdan oluyordum aman dikkat edin 🙂 yaşam koçu bile olurum diye konuşuyorum ama bizim de öğreneceğimiz şeyler var 😛 kabul etmek gıcık bir durum ama öyle!

Kurduğum cümleleri insanların anlaması için minimum kaç karakteri ağzımdan çıkarmam gerekiyor? Genelde kısa bir cümle ile uzun şeyler anlatmaya çalışıyorum ama insanlar bir şekilde bunu anlamayı başaramıyor 🙂 Evet sorun bende değil onlarda 😛

Mesela bu çirkin diyorum. Yeterli olmuyor. Kullanışsız, arayüzü kötü şeklinde eklemem gerekiyor. Başta belki bu kelimelerle uzun uzun cümle de kurabilirim ama benim için çirkin kelimesi daha eğlenceli. Bir web sitesine bakıp çirkin demek hoş değil mi?

Çirkin ama bu! :O

Tamam kabul ediyorum benim kelimelerle sorunum var, beynim başka şekilde çalışıyor sürekli beni yakından tanıyan insanların anlayabileceği şekilde konuşuyorum ama anlamaya çalışmayanların da hiç suçu yok mu? Kurduğumuz cümlelerin daha geniş anlamları olamaz mı? O kadar basit miyiz? Arkasını boş mu her cümlenin?

Belki de öyledir. Yılların bize öğretemediği bir şeydir cümlelerimizin içinin ne kadar boş olduğu. Bir şeyler yazmaya çalışan bir insan olarak ben de yazdıkalarımı hiç bir zaman beğenmedim. İyi bir dinleyiciydim ama hiçbir zaman iyi hitap ettiğimi söylemedim ama cümlelerimin anlaşılmaması benim yeni fark ettiğim bir şey.

Garip belki de ilk kez sosyalleşiyorum. Farklı insanlarla tanışıyorum. Belki de ilk kez beni anlamayacak, tanımayacak birilerine bir şeyler anlatmaya çalışıyorum.

Güzel tecrübe 🙂

Evet, blogcular döndüm geri! İyi ki dönmüşüm, burası çok daha sıcak bir yer. Belki 10 kişi takip ediyor sizi ama şu yazdıkalarımızı okuyanlar var ya. Öpüyorum işte sizi.

Yagmuru severim kotu duygulari alip goturur. Yıkar ve arindirir. Gozyaslarinizla bir olur akittiginiz her bir damlayla tekrardan dunyanin bir parcasi olursunuz. Kirlettiginiz doga teninizi dover ruzgar hesap sorar hele sanslilardan biriyseniz simseklerin ofkesine taniklik edebilirsiniz.
severim çünkü bana yeni fikirler getirir. Onu seyrederken kendi icimde bir yolculuğa cikarim, uzunlugu belirsiz. Nereye gittiğimi sadece yagmur ve ben biliriz, ne zaman donecigimi ise kimse.