ıssız bir yoldayım, karanlığın içinde üşüyorum
kapanan kapıların ardında, gittiğin diyardayım
yapayalnız bir başıma, boşlukta düşüyorum
gel ne olur bırakma, mezarda da olsa birlikte bir arada

2011’de yazmışım böyle bir şey yuh diyorum…

Not: Öncelikle bu yazının tesettürle alakası yok. Tesettür konusuyla alakalı merakınız varsa google’a örtünme yazın, burası hariç herhangi bir site o konu hakkında bilgi verir. Burası yolda aklıma gelip dur şunu yazayım dediğim merakımı içeren bir adres. Anlayacağınız kişisel blog . Neyse devam edelim, google’dan gelenler için notumuzu yazdık.

Ufak çocukların korkunca yatağın altına girip örtünmesi nereden gelen bir dürtüdür sizce? Bu yaşımda sadece sinekten korkup ısırmasın diye yorganın altına girdiğim oluyor ama küçükken neden böyle yapardım? Korktuğum şeyi görmezden gelip orada olmadığına kendimi inandırmak için mi? Kendimi güvende hissetmek için mi? Şapka takmayı sevmem ama kafama kapüşon geçirdiğimde farklı duygular içerisine girmediğimi söylemem bu duygular kendini daha güvende hissetmemi yoksa fazla starwars’a kendimi fazla kaptırdığımdan bir anda sith’e dönüşmem mi bilemiyorum tabi ama bu konularda araştırmalar varsa okumak isterim. Örtünme diye aratınca zira dini şeyler çıkıyor benim istediğimse psikolojik kaynaklar.

İş çıkar bu konudan 😛

Sevgilerle
Cey

Hasan 15 yasinda, sut gibi beyaz tenli, nur yüzlü bir cocuk,
Istanbul fatihte ufak bir sokakta oturuyor.
Annesi yasli bir hanim teyze hasan evin en ufagi
Babasi belediyede temizlikçi kadroya alinmayi bekliyor
Hasan 15 yasinda, biraz haylaz, mac yaparken dusmus pantolonu yirtmis
Ama birakamiyor, cok seviyor topu
O aksam babasi camiye gitmis hasanin
Annesi yemek hazirliyormus
Oglum ekmek al demis
Hasan babasin avucuna sigacak ufak beyaz ayakkabisini almis
Disari cikmis ve mahalle bakkalina gitmis
3 ekmek almis sicak değil ama taze
Evine gidiyormus hasan 15 yasindaymis daha
Vurmuslar hasani 15 yasindaymis, eylem varmis, disardaymis.

Uyumak istiyorum uyuyamiyorum, aklimdasin.
Gitmek istiyorum gidemiyorum, kalbimdesin.
Kurtulmak istiyor kurtulamiyorum, ruhumdasin sokup atamiyorum.
Olup kavusmak istiyorum, bakiyorsun yapamiyorum.

Iyiyim merak etmeyin 🙂

Bilenler bilir 130 kilodan 90 kiloya düştüm, 2 senedir spor yapıyorum düzenli olarak. Koşu, bisiklet, fitness ara ara da basketbol. Bir ayda 15 kilo vermişliğim vardır. Bu gazla 2 hafta önce 92 kiloya çıkınca ne oluyor arkadaş dedim ve 4 günde 5 kilo verdim. Normal sporumu biraz arttırmış üstüne de akşamları pek yemek yemez olmuştum. İlk hafta sıkıntı yoktu ama geçen hafta çat diye tansiyon düştü. (9-8 fln) Bu yazıyı yazmamın sebebi sevgili direktörümün beni bu deliliği yaparken uyarmış olması benim gazla dinlememiş olmam ve ders çıkarıp sizleri de uyarmak istemem.

130 iken kasıp 15 vermek ok. Sonuçta fazlalık var abanıyorsun gidiyor ama 92’den 87’e düşmek ve bunu 4 günde yapmak sağlıklı değil, hele hele yemeği de kısmak çok riskliymiş. Kendimi toplamak için tekrardan 90’a çıktım sporu azalttım ve yemeği normale çektim. Şimdi sporumu yaparken yemeğimi de düzgün yiyorum ve sabırlı bir şekilde yavaş yavaş vermeyi planlıyorum.

Sabırsızlık kötü bir şey ay sonunda paraşütle atlayacaktım limit var hızlıca veriyim hemen uçayım derdine düştüm sağlığımdan oluyordum aman dikkat edin 🙂 yaşam koçu bile olurum diye konuşuyorum ama bizim de öğreneceğimiz şeyler var 😛 kabul etmek gıcık bir durum ama öyle!