Seni özlemek isterdim ama yapamam
Senden ayrı kalıp yaşayamam
Psikoloji ilginç bir bilim. İnsanın duygularını ve zihnini anlama çabası takdir edilmesi gereken bir uğraş. Kendimi tanıdığımı sanırken yaşadığım hisler ve onları kontrol etmeye çalışmam daha yolun başında olduğumu ve hiç bir şey bilmediğimi kışın soğuğu gibi tekrardan yüzüme vurdu. O soğuk ciğerlerimi dondurdu ve nefes alamadım. Çaresizlik içindeyken imdadıma bir ses yetişti beni her zaman rahatlacak o ses…
Kızgınlık anında bizi neler durdurur düşünmek gerek. Korkunun insana neler yaptırabileceğini biliyoruz ama öfke ve nefretin limitinin ne olduğu konusunda bir fikrimiz olduğunu sanmıyorum. Milyonlarca insanı öldürebilir, şehirleri, ülkeleri yok edebiliriz. Bu da yetmez gerekirse dünyayı veya tüm evreni yok etmek için çalışabiliriz. Bunları yapmamızı engelleyenler sevdiklerimizdir.
Kurallar, kanunlar insanı bir yere kadar caydırabilir. Bir noktadan sonra hiçbir kuralı tanımazsınız. Berserk moduna girdiyseniz sizi durdurabilecek iki klasik yol vardır:
-Etraftaki herkesi öldürmek,
-Ya da sizin ölmeniz.
Bunlara bir diğer yol olarak sevdiğiniz birisinin bir dostun ya da bir aile bireyinin sizi durdurması öfkenizi yatıştırmasını eklemeliyiz. Bizi insan yapan diğer insanlardır ama insan olarak kalmamızı sağlayan sevdiklerimizdir. Üzeceğimiz sevdiklerimiz olmasa çok şeyden vaz geçebilirdik. Neler yapabileceğimi düşünmek bile istemiyorum ama iyiki birilerini sevebiliyorum. Umarım etrafımda her zaman onlardan birisi olur, hiç yalnız kalmam.